Ryan Ross.
Basket Case
Age: 34
Gender: Female
Posts: 17712 | February 24th, 2006 at 02:24pm Het zweet stond in mijn handen toen ik de remmen van mijn fiets dichttrok. Het roestige geval kwam tot stilstand op enkele meters van de fietsengarage. Ik volgde de stroom mensen zonder op te kijken. Niemand hoefde nu al te weten dat ik nieuw was. Ik stalde mijn fiets en liep met de menigte mee de gang op. Ik volgde de pijlen naar het secretariaat om daar mijn lesrooster op te pikken en me daarna naar het eerste klaslokaal te haasten. Eerste dagen in een nieuwe school, ik kon ze missen als kiespijn. Ik kreeg het blaadje met het rooster van een streng uitziend kereltje met haar dat geknipt was als een vers gemaaid gazon, een streng brilletje en een keurig recht geknipt snorretje. Ik hoopte dat ik die snorremans niet vaak tegen het lijf moest lopen, want ik vond hem eng. Ik keek verstrooid op het stukje papier en zuchtte toen ik zag dat mijn eerste les wiskunde was. Ik rechtte mijn rug. Als ik dan toch moest afgaan, doe het dan met enige trots, dreunde een stemmetje in mijn hoofd. Terwijl ik mijn lokaal zocht, sloegen de zenuwen weer toe.
De bel ringelde opdringerig en de leerlingen dromden bij elkaar en hokten samen voor verschillende leslokalen. Toen ik na vijf minuten zoeken eindelijk mijn lokaal gevonden had, waren mijn handen klam. Mijn vingers omklemden de deurklink en duwden die naar beneden. Ik zette 1 voet over de drempel en keek naar beneden en zag hoe de andere voet volgde. Ik sloot de deur achter me en keek strak naar de leraar. Hij knikte bemoedigend naar me.
“Goeiemorgen, Paulien, ik ben meneer van Poel, je leraar wiskunde en je klastitularis. Als er iets scheelt, kan je altijd bij mij terecht. Is er nog iets dat je je klasgenoten wilt melden?”
Die kerel leek me iets te vlug te gaan.
“Nee, niet echt, meneer”, mompelde ik.
“Nou, ga dan maar naast Amy zitten, daar achteraan.”
Ik kneep mijn ogen dicht en vloekte voorzichtig tussen mijn tanden omdat ik mijn rotbril thuis had laten liggen. Gelukkig zwaaide het meisje achteraan en hoefde ik van Poel niet te vragen of hij wilde herhalen.
Toen ik dichter kwam was ik verbluft door haar schoonheid. Ik vermande mezelf en ging naast haar zitten en haalde mijn boeken uit.
“Hé”, fluisterde ze meteen en wees mijn boek algebra aan. “Sid Vicious, hou je van ‘m?”
Ik knikte. Ze staarde me een paar tellen aan.
“Je bent de eerste die ik hier op school tegenkom die ze weet te waarderen!”
Ik staarde op mijn beurt terug. “Je meent het niet!”
Ze knikte somber. “Spijtig genoeg wel, ik vrees dat ik je moet meedelen dat het heel erg gesteld is met de cultuur van deze snobschool.” Ze schudde haar halflange zwarte haar uit haar nek en zei resoluut: “maar dat wil niet zeggen dat ik me ook iets aantrek van al die meelopers hier!”. Vanaf toen al wist ik, dat ik niet alleen zou zijn op mijn nieuwe school.
Toen de bel rinkelde, liepen we samen naar het volgende leslokaal.
“Kom je vanavond bij ons eten? Ik heb enkele artikels van de Sex Pistols die je vast interesseren”, vroeg Amy.
“Ja, is goed, als ik even m’n moeder mag bellen”, antwoordde ik.
“No prob”,
De rest van de dag ging in een roes voorbij en voor ik het besefte liep ik naast Amy op weg naar haar huis. Ze opende de deur, riep haar moeder dat ik zou blijven eten en liep de trap op. Zwijgend volgde ik haar. Toen ik haar kamer inkwam, was het alsof ik een gezellige boomhut binnenstapte. De muren waren behangen met posters. Naast haar klerenkast stond een kleine stereo en een enorm cd-rek. Naast haar bed stond een blinkende blauwe stratocaster met een retroversterkertje. Haar bureau was bezaaid met gitaarboeken en tijdschriften en boven haar bed hing een ketting met bloemenlichtjes.
“Kies maar een cd om op te zetten”, zei ze toen ze zag dat ik naar het rek staarde. “Ik ga me even omkleden, want ik vind dit muffe uniform maar niets.” Ze draaide zich om en verdween in de badkamer. Verward liep ik met mijn vinger langs de rugkant van de cd-doosjes. Ik kreeg een aangenaam gevoel. Veel titels waren bekend voor me. Sommige van de schijfjes had ik zelf, andere had ik gehoord in de muziekwinkel.
Beetje bij beetje voelde ik me meer op mijn gemak bij Amy.
“vind je iets dat je leuk vind?” vroeg ze terwijl ze in haar haar woelde. Ik draaide me om en mijn mond viel open en ik deed hem snel weer dicht. Ze was nog mooier dan in haar schoolkleren.
Haar haar piekte in alle richtingen en ze droeg een zwart spannend shirt met rode glitterletters die de combinatie ‘Ramones’ vormden. Haar zwarte broek paste precies om haar lenden en aan haar voeten had ze een paar afgedragen zwarte all stars.
Ik wendde mijn ogen van haar of en keek terug naar het rek. “Je hebt wel veel goeie cd’s”, zei ik om iets te zeggen.
“Dankje, als je eentje wilt lenen, doe maar”
Mijn wangen werden rood. Waarom moest ik nu blozen?
“Pff ik versta geen flauwe kloot van het huiswerk van Van Poel”, zuchtte Amy.
“En ik nog minder”, mompelde ik. Amy stond recht en scheurde het huiswerkpapier in stukken. Ik slikte en besloot haar voorbeeld maar niet te volgen.
“Binnen de kortste keren snap je waarom ik het scheur”, knipoogde ze terwijl ik braafjes mijn huiswerk terug in mijn boekentas stopte.
“Gaan we nog even naar mij thuis? Dan kan ik mam vertellen dat ik hier eet en kan ik me vlug omkleden.” Vroeg ik.
“Geen probleem”
Thuis kleedde ik me vlug om en de rest van de avond bleef ik bij Amy.
Toen ik ’s avonds in mijn bed lag, twijfelde ik nog even of ik mijn ongemaakte huiswerk wiskunde express thuis zou liggen, maar besloot dat dan toch niet te doen. Een hele week had ik naar die opgaven getuurd, maar ik verstond niets van die opgaven. Daarna wandelde Amy mijn gedachten binnen. De week die we samen hadden doorgebracht was de beste van mijn leven geweest. Ik piekerde een hele tijd en gaf mezelf een mentale uitbrander. Ze was vast niet zoals ik ben. Als ik een beetje voorzichtig was, zou ze zelfs nooit merken hoe anders ik was. Na een hele tijd nadenken viel ik uiteindelijk in slaap.
Van Poel sloeg op onze lessenaar en ik schrok op.
“Wel Deschacht? Huiswerk niet gemaakt of gevonden ofzo?”
Ik besefte dat dit voor Amy bedoeld was, maar ik voelde dat ik verbleekte. Zou hij zo tegen mij opvliegen toen hij merkte dat ik het huiswerk ook niet gemaakt had? Amy leek niet bang t zijn van een rode opgeblazen Van Poel.
“Ik verstond de opgaven niet, meneer. Als ik ze nu leeg indien of versnipper of in de vuilbak gooi, het maakt niet uit”, zei ze fijntjes.
“Strafwerk, Deschacht. En geef je agenda ook maar”
Amy schokschouderde en gaf hem haar agenda zonder oogcontact te verbreken.
“En jij, Paulien?”,
Ik boog mijn hoofd en tuurde naar mijn blad.
“Zozo, Deridder heeft kennis gemaakt met Deschacht. Voor deze ene keer geef ik je geen straf, omdat je nieuw bent, maar de volgende keer…”, hij maakte een wurgende beweging met zijn handen.
’Fucker”, fluisterde Amy toen Van Poel zich draaide en naar voren liep. Midden de gang draaide hij zich om: “oja, Deridder, ik hoop dat je niet teveel met Deschacht zal omgaan. Haar gedrag is nogal…verkeerdelijk”, zijn ogen glinsterden gevaarlijk en hij liep terug naar het bord.
“Goed, als je weet dat de som van een meetkundige rij…”,
De rest hoorde ik niet meer. Ik keek de klas rond en zag dat iedereen glazig voor zich uit staarde.
Toen de bel ging haastte iedereen zich naar buiten. Amy’s gezicht was verwrongen van woede.
“Dit is reden 1 waarom ik zijn huiswerk weiger te maken. Ik heb hem nooit iets gedaan” Een traan liep langs haar neus en spatte op de grond.
“Hé Schachtje, vraag aan je vriendinnetje of ze je wil troosten. Dat vind je vast wel leuk, smerige…” riep Steven, die na ons de klas was uitgelopen. Woedend draaide ik me om en gaf hem een klap in zijn gezicht.
“Waag het niet,” begon ik, maar ik schrok toen ik een hand op mijn schouder voelde.
“Zei ik niet dat Deschachts gedrag verkeerd was? Je hoeft het niet over te nemen, dat wordt nablijven Deridder,” klonk Van Poel achter me. Ik keek hem woedend aan
“Jij ook, Deschacht,”
“Waarom?” vloog ze op
“Omdat je Deridder teveel beïnvloed hebt,” Met deze woorden draaide hij zich om. Een nieuwe traan liep over Amy’s gezicht.
“Hij heeft gelijk,” zuchtte ze, “je gaat beter niet met me om,”
“Wel heb je ooit, jij bent de eerste die me vrijwillig mee naar huis nam, zomaar omdat je me leuk vond. Je bent niet verkeerd! Voor mij ben je perfect…,” Ik hield vlug mijn mond. Ze hoefde niet te weten hoe ik was. Nu nog niet.
“En je beloofde dat je met me mee zou gaan om mijn gitaar,” voegde ik eraan toe. Ze glimlachte. “Laten we gaan,”
Na ons omgekleed te hebben, haasten we ons naar de gitaarwinkel. Al van sinds ik hier wonde, kwam ik elke dag naar de etalage kijken. Mijn moeder had er eindelijk mee toegestemd om die elektrische gitaar te halen. Ik mocht ze als ik zonder janken verhuisde naar deze stad.
Een beetje zenuwachtig duwde ik de deur van het kleine winkeltje open. Omdat er niemand anders was liep de verkoper, een jongen die er niet veel ouder uitzag als wij, op ons af. Hij vroeg of hij ons kon helpen en toen ik hem vertelde dat dit mijn eerste elektrische gitaar zou zijn, begon hij met veel enthousiasme alles uit te leggen. Hij toonde ons verschillende modellen en somde de voor en nadelen op. Toen hij een rode gitaar uit het rek haakte, was ik verbluft. Overbodig gaf de jongen ons commentaar, ik had mijn keuze al gemaakt. Na de gitaar een keer uitgetest te hebben, was ik helemaal verkocht. Ze speelde soepel en tegelijk erg strak. De tonen leken eruit te dansen.
“Deze neem ik mee,” verzekerde ik de verkoper. Op aanraden van Amy koos ik dezelfde Voxversterker als haar. Daarnaast schafte ik mij ook nog een kabel, strap, een staander, wat plectrums en een draagzak aan. Nadat ik betaald had en weer buiten stond, besefte ik dat ik het wonderbaarlijke gevoel van plotse liefde op het eerste gezicht die ik voor de gitaar gevoeld had, me bekend voorkwam. Nog niet zo heel lang geleden…
“Laten we gaan jammen,’ riep Amy, die mijn verwarring gelukkig had opgemerkt.
“Goed idee, m’n moeder is nog niet thuis,”
Toen we Amy’s gitaar hadden opgepikt, wandelden we op ons gemak naar mijn huis. Toen ik de telecaster uit haar hoes haalde, weerkaatste de rode glans in het glitterende parelgordijn dat ik gisteren in mijn kamer had gehangen. Ik streelde het appelrode gelakte hout liefkozend.
“Straks vraag je haar nog ten huwelijk,” grapte Amy. Ik keek op, recht in haar ogen. Zou ze…?
“Je zou voor minder voor zo’n schoonheid,’ en ik kuste mijn gitaar.
“Ik vraag me af waarom gitaren soms meer geluk hebben dan mensen,” vroeg ze zich af. Ik trok mijn wenkbrauw op.
“Grapjas,” lachte ik, terwijl ik in mezelf woedend was dat ik achter al haar reacties iets zocht.
We speelden een hele tijd, met mijn moeder, die thuisgekomen was van haar werk, als stille toeschouwer in de keuken. ’s Avonds, toen het tijd was om te vertrekken, omhelsde ze me, wat me meestal deden toen we elkaar zagen of afscheid namen en ze gaf me ook een zoen, net naast mijn mond. Voor ik besefte dat ze dat gedaan had, stond ze al bij de deur. Ik was even verwonderd, maar liet er niets van merken.
Toen ze weg was, piekerde ik me suf. Beeldde ik me dingen in? Had ze door hoe ik was en wou ze me plagen? Of was ze zoals ik? Ik schrok op toen mijn telefoon over ging. Een enthousiaste stem schetterde in mijn oren.
“Van ma mag je komen slapen! Het hele weekend! Kom je? Please?” jankte ze. “’t Zal leuk worden,” voegde ze er geheimzinnig aan toe.
“Ok, over een kwartier ben ik bij je,” antwoordde ik. Toen ze opgehangen had, stormde ik naar boven om mijn pyjama en mijn gitaar. Voor ik vertrok, liet ik nog snel een briefje achter voor mijn moeder die boodschappen aan het doen was.
Op weg naar Amy’s huis galmden haar laatste woorden door mijn hoofd. Zou ze het doorhebben? Ik ontspande mezelf en drukte op de bel. Amy deed open en mijn mond viel open van verbazing.
“Is er iets?”, vroeg ze en ik voelde dat ze viste achter een complimentje. |
Ryan Ross.
Basket Case
Age: 34
Gender: Female
Posts: 17712 | February 26th, 2006 at 03:56pm jij je zin 
Op weg naar Amy’s huis galmden haar laatste woorden door mijn hoofd. Zou ze het doorhebben? Ik ontspande mezelf en drukte op de bel. Amy deed open en mijn mond viel open van verbazing. Ze had een zwart topje aan waar er met kleine groene letters ‘Green Day’ en een gevleugelde handgranaat op geborduurd was, een korte zwarte rok met een metalen ketting. Haar haar was opgestoken en piekte nog meer dan anders. Haar eyeliner maakte het geheel af.
“Is er iets?”, vroeg ze en ik voelde dat ze viste achter een complimentje.
“je ziet er leuk uit,” antwoordde ik. Wat ik vreesde was dus waar. Ik stapte de hal binnen en kreeg een angstig gevoel. De meeste meisjes die te weten kwamen dat ik niet hetero was, lieten me meestal vallen als een baksteen.
‘je hebt je gitaar mee,” zei ze. Ik voelde dat ze m’n reactie niet helemaal verwacht had. Maar ze wist toch dat ik …?
“Komaan, laten we je bed maken!”
“Ok,”
“Mam is op zakenreis eigenlijk en ze vond het een goed idee dat jij bleef slapen. Zo ben ik niet alleen,” knipoogde ze terwijl we de trap opliepen. Ik glimlachte onwennig.
“Ik heb wat films gehuurd. Kunnen we lekker griezelen,” voegde ze eraan toe.
Om 10 uur staken we een eerste DVD-schijfje in de speler. We maakten het ons gezellig in de zetel. Toen de film de eerste echte griezelscènes toonde, voelde ik dat Amy dichter tegen me aan leunde. Na een eindje neep ze in m’n arm en kroop ze nog dichter. Ik snapte haar bedoeling niet helemaal, maar ik liet haar begaan. Toen een bloederige hand uit de koelkast kwam geschoten, gilden we allebei. Ik sloot even m’n ogen en voelde plots een paar lippen op de mijne. Ik sperde mijn ogen open, maar zoende toch terug. Toen glimlachte ze.
‘hoe wist je zo zeker dat ik..?;’
“dat voelde ik gewoon. Maar sjj,’ Ze legde haar vinger op mijn lippen en zoende me in mijn nek. De zoenen liepen naar boven, terug naar mijn lippen. Ze opende haar mond en streelde met haar tong mijn lippen alsof ze liefelijk vroeg mijn mond te openen. Toen onze tongen elkaar raakten, ging de film door zonder onze aandacht.
Ik voelde haar hand onder mijn shirt glijden en ze streelde mijn ruggengraat. Op de één of andere manier wist ze alle plekjes te vinden waar ik gevoelig voor was. Het gevoel dat ik nu had was onbeschrijfelijk. Ik had het nog nooit eerder gevoeld. Ook niet bij m’n eerste vriendin, die na twee weken plots besliste dat ze weer op jongens viel in plaats van meisjes.
Toen de laatste scène als een bom de woonkamer in knalde, schrokken we op.
In elkaars armen liggend, keken we die scène uit. Toen de aftiteling over het scherm rolde, waren we allebei doodmoe.
Om 2 uur 10 knipte Amy het licht uit. Het maanlicht viel de kamer binnen zodat we elkaar nog konden zien liggen. We keken elkaar een tijdje aan.
“Morgen praten we hierover, ok? Nu wil ik even genieten van onze avond,” vroeg ze zachtjes
“Je hebt gelijk,” glimlachte ik
‘je bent lief,” antwoordde ze op haar beurt en gaf me een zoen. “slaapwel,’
“Slaapwel,” antwoordde ik terug en streelde een lok haar die voor haar ogen ging achter haar oren. Daarna viel ze vrijwel meteen in slaap. Ik bleef haar nog een eindje aankijken. Haar lichaam ging zachtjes op en neer als ze ademhaalde. De avond die we beleefd hadden, speelde als een film door mijn hoofd. Ik glimlachte gelukzalig en viel daarna ook in een diepe slaap. |
gaaaf verhaal 
