autre histoire

Doornroosje:

The minority!:

Doornroosje:

is truus alweer terug?

ja

ze was zaterdag nacht bij mensen door hun kattenluikje naar binnen gegaan en gaan slapen op hun bed xD

toen heb ik dr ´s ochtends meteen gehaald

cool ze is een inbreker
ik ging aan mijn broer vragen of je een kitten mocht hebben omdat ze was weggelopen

Junkie Princess:

ja dan, maar toch niet onder de douche O_o

Junkie Princess:

ongetiteld kortverhaal:

Het hete water stroomde over har lichaam. Ze genoot niet van de douche. Integendeel. Ze probeerde zijn geur van haar handen te wrijven. Zijn vingerafdrukken van haar lichaam te schrobben. Zachtjes huilend zakte ze op de vloer van de douchecabine. Het gaat niet af, hij gaat niet weg. Het visitekaartje dat hij had achtergelaten was niet te scheuren. Het bleef op haar netvlies gebrand, de wraak, zijn vuurspuwende ogen. Ze had werkelijk geloofd dat hij van haar hield. Hij had haar gebruikt. Als een marionet had ze naar zijn pijpen gedanst. Die gedachte deed haar huilen. Als een ellendig hoopje zat ze te snikken terwijl het warme water als regen op haar neerviel. Ze vroeg zich af waarom ze er blindelings ingelopen was. Alles kwam op haar af, alle misstappen die ze ooit had begaan. Ze kroop weg in een hoekje, haar lichaam ging op en neer van het snikken. Ze gilde. Het werd even stil als daarvoor. Er was niemand die haar kon of wilde helpen. Ze had de wereld van zich afgesloten voor hem. Nu was hij weg, voldaan van zijn lusten, zijn slachtoffer kapot, op naar de volgende. Het speelde zo door haar hoofd. Net als het filmpje van die ochtend. De ruzie om onnozeliteiten, zijn tirannie, de woede, de scheldwoorden, zijn brute handen die haar op bed geduwd hadden, zijn grijpgrage vingers die de kleren van haar lijf hadden gescheurd. Het herhaalde zich steeds opnieuw door haar hoofd. Ze werd er horendol van, gilde opnieuw en bonkte op de douchewand. Geen reactie. Ze was alleen. Helemaal alleen. Ze greep naar het breekmes, dat op de wastafel was blijven liggen na een reparatie. Ze twijfelde niet land. Ze zag het water rood kleuren en dacht voor een laatste keer aan haar familie, die ze nooit meer gezien had sinds haar moeder gestorven was. Ze zakte onderuit en haar adem stokte. Voor haar was de ellende voorbij…