nouveau histoire

ja dat is waar

ik weet niet in hoeverre de nederlandse politiek in belgie doordringt, maar minister Verdonk, dat is echt het ergste wijf wat er rondloopt, die gaat dus nu twee homoseksuele jongens terug naar Iran sturen, terwijl ze daar dan opgehangen worden

verdonk is echt een klotewijf! ze is helemaal lijp

wat een eng mense O_o

ja heel eng! ze pleurt sowieso elke asielzoeker die ze tegenkomt het land uit. Maar deze mensen worden vermoord man als ze terug moeten. Of in ieder geval hun leven lang gediscrimineerd en gemarteld

ik vind het wel bullshit dat iedereen vind dat die calou ofzo een verblijfsvergunning moet alleen zodat hij kan meevoetballen das echt bullshit hij heeft zijn inburgeringscursus toch niet gehaald...fock off met hem

waarom reageert neiemand tegen haar

ik denk dat madam verdonck gelijk heeft het zou niet slim zijn de iranieêrs nu iets te wijgeren tog met de situatie in de vn ze zouden er voorbeelden uit maken voor hun eige volk en dat mag zeker niet

ja maar in elk ander land zouden ze er ook uit gezet worden

wat zij dus doet is puur kijken of ze illegaal zijn of niet en niet emotioneel enzo op zich klopt dat wel maar aand e andere kant is t ook wel lullig ja

en Verdonk is zoiezo wel eek kutwijf hoor

Junkie Princess:

waarom reageert neiemand tegen haar

doen zoveel mensen maar wat moeten we dan?

Nóg meer belasting betalen om de asielzoekers te onderhouden?
t is wel allemaal heel zwart wit zo maar wat moet je anders?

mmm ja je hebt gelijk. maar ik bedoel meer naar iran toe. en ik bedoel ook belgie en andere landen. dat ze es die regering aanpakken jonges toch

het probleem van zon regering straffen straf je automatisch ook de bevolking (kijk maar naar irak)en waar europeanen zoude moete aan denken is dat oorlog in de zakken van rijke amerikanen terechtkomt en dat is letterlijk te nemen

ik werk snel nog iets af en dan typ ik het volgende deeel in

Party Pooper:

ik vind het wel bullshit dat iedereen vind dat die calou ofzo een verblijfsvergunning moet alleen zodat hij kan meevoetballen das echt bullshit hij heeft zijn inburgeringscursus toch niet gehaald...fock off met hem

ik vind dat ie mag blijven.. het slaat nergens op die inburgerings cursus.. er worden vragen gesteld die zelfs nederlanders niet eens weten..

Junkie Princess:

ik werk snel nog iets af en dan typ ik het volgende deeel in

cool

Microwave furby:

Party Pooper:

ik vind het wel bullshit dat iedereen vind dat die calou ofzo een verblijfsvergunning moet alleen zodat hij kan meevoetballen das echt bullshit hij heeft zijn inburgeringscursus toch niet gehaald...fock off met hem

ik vind dat ie mag blijven.. het slaat nergens op die inburgerings cursus.. er worden vragen gesteld die zelfs nederlanders niet eens weten..

elke andere zou worden terug gestuurd ..en hij niet omdat ie kan voetballen? das toch bezopen

Toen ik thuiskwam van school de volgende avond, kreeg ik vreemd voorgevoel. In de gang duwde ik in het voorbijgaan het antwoordapparaat aan. Mijn vaders stem dreunde de gang in en ik bevroor.
“Wel Paulien? Hoe zit het? Is het al naar je minieme verstand doorgedrongen dat meisjes niet bij meisjes horen? Of heeft je moeder weer geen enkele moeite gedaan om je te vertellen hoe het er in de echte wereld aan toe gaat. Als je niet veranderd, kom je nergens. Niemand aanvaardt mensen zoals jij in een kantoor ofzo. Je verknoeit heel je toekomst. Wees voor één keer niet zo beïnvloedbaar en laat die griet links liggen. Ze maakt je leven alleen maar kapot. Je kan nu nog terugkeren, Paulien. Ik hoop dat je mijn wijze raad opvolgt.” Er klonk een doffe klik en het werd stil op de gang. Vanbinnen kookte ik en tegelijkertijd was ik verdrietig. Waarom kon mijn vader het niet gewoon aanvaarden zoals mijn moeder dat deed?
Ik liep naar mijn kamer en schopte tegen mijn bed. De wereld was tegen mij en ik verstond niet waarom. Eén traan liep langs mijn neus naar beneden.
In de badkamer vond ik één van mijn vaders scheermesjes. Zonder nadenken duwde ik het stukje metaal op mijn arm en trok een lijn. Meteen kwam het bloed omhoog in de wonde. Vreemd genoeg kreeg ik een goed gevoel vanbinnen. Alsof mijn lichaam er vrede mee nam. In een roes van enkele ogenblikken van gelukzaligheid trok ik nog twee lijnen door de eerste. Opeens overviel paniek me. Het bloed begon over mijn arm naar beneden te druppen en leekte voorzichtig op de vloer. Uit het apothekerskastje haalde ik een verband. Ik wiaste het bloed en verbond het. Ik bekeek het resultaat. Niemand zou iets van de sneeen merken en tegen mijn moeder kon ik zeggen dat ik me ergens geschaafd had. Met toiletpapier veegde ik de laatste druppels van de grond en spoelde het door in het toilet. Het scheermesje verstopte ik in de lade van mijn bureau. Net op tijd. Ik hoorde de deur van mijn moeders auto dichtslaan. Ik liep naar beneden en wiste het bericht van mijn vader. Dat hoefde mijn moeder niet te horen. Ze had al genoeg meegemaakt de laatste tijd. Ze stommelde de gang in met Dylan op haar arm en haar handen vol zakken met boodschappen. Ik pakte Dylan vlug van haar over, zodat ze niet verder hoefde te sukkelen.
“Paulien muziekje maken!’ riep het ukkie vrolijk. Ik moest lachen en nam hem mee naar boven. Daar zette ik hem op het tapijt, nam mijn gitaar en speelde een vrolijk deuntje. Dylan kraaide het uit van plezier. Ik speelde de rest van de avond voor Dylan tot hij in slaap viel. Ik pakte hem op en legde hem voorzichtig in zijn bedje.
Het was al half tien en ik deed mijn pyjama aan, wenste mijn moeder goedenacht en kroop met een goed boek in mijn bed.
Mijn gsm biepte. Dat was raar, normaal sms’te me niemand op dit uur. Voor anderen was het te laat en voor Amy was het te vroeg. Ik klapte het ding open. Een onbekend nummer.

Wel wel, we zouden graag ons slettenprinsesje goedenacht wensen. Hopelijk heb je je speelkameraadje genoeg besmet dat ze niet naar school komt. Ze verpest namelijk de sfeer. Slaapwel hoor…

Ik wiste het berichtje meteen en zette de gsm uit. Ik hoede niet nog enkele van die berichtjes te krijgen.

’s Nachts had ik niet veel geslapen en ik stapte als een wrak op de bus.
‘Waarom antwoordde je niet op mijn berichtje gisterenavond?’ was het eerste wat Amy vroeg. Shit.
‘Euhm, mijn batterij was leeg,’ loog ik snel. Ik wist niet zeker of ze me geloofde, maar ze vroeg er niet verder naar.

Op school startte de hal opnieuw.
‘Ah potje! Lekker geslapen? Ooh onze wens is niet uitgekomen, wat jammer. Volgende keer beter, potje!’ schelde Steven door de gang. De leerlingen rondom hem lachten. Amy keek me achterdochtig aan.
‘Ah laat ze toch,’ mompelde ik. Ze ging er niet op in en we wandelden naar Engels. Ik voelde haar ogen op mijn vel branden. Ze had vermoedens, dat wist ik zeker. Maar ik wilde niet dat ze erin betrokken raakte.
‘Ja, willen we nu stil zijn?’ vroeg Dikkie Dick met een benepen stemmetje. Iedereen noemde Dick Laplace Dikkie Dick vanwege de omvang van zijn buik.
‘Silence please!’ Hij sloeg met zijn lat op het bord.
‘Boys, girls, you’re 17 years old by now. That’s old enough to start a theatre play. In the following lessons we are going to prepare and rehearse the play ‘Romeo and Julliet’ from the infamous William Shakespeare.’ De klas begon te smiezen. Ik vond er niets aan.
‘I have a list of roles with me. We are going to split the class in little groups, so you can read your role and discus about your text. So Romeo and Julliet, who wants to play one of those roles?’
‘Amy en Paulien kunnen die wel spelen. Niemand is geschikter voor die twee rollen dan zij twee!’ riep Steven. Dikkie Dick verschoof zijn brilletje op zijn neus.
‘Hmm, dat is nog een vernieuwend idee. Ja waarom nemen we niet eens een anders geaard koppel? Goed idee, Steven. Paulien, Amy zouden jullie dat zien zitten? Jullie komen toch goed overeen?’ Hij had duidelijk niets in de gaten. We konden niets anders dan ja knikken. Dikkie Dick’s ogen straalden.
“Ook dat nog,’ mompelde Amy toen we de klas uitliepen. “Nouja, wat ik speel, meen ik dan wel.” Ze glimlachte. Ik lachte terug, pakte haar hand en neep erin.
“Heb je Stevens gezicht gezien? Hij lachte groen toen Dikkie het een mooi idee vond en toch niets doorhad,” Ik grijnsde. Blijkbaar waren er meer leraars die modernere opvattingen hadden over het leven dan Van Poel.

:

gaafheid!

meer meer meer

[gaat in op verzoek]